Thursday, June 2, 2011

ZAMAN KEJAR KEJAR ATAS POKOK, GALAH PANJANG, BASIKAL BARU DAN KENE PUKUL DENGAN MAK

Bagi sesetengah orang, kenangan yang tak kan pernah dilupakan ialah kenangan masa waktu kecil dulu. Masa kecil kecil besh sangat. Suka hati jer nak buat apa, kena marah pun wat dek jer. Tak makan saman. Apa pun boleh. Redah paya, main tanah buat kek, masak masak kat blakang runah guna kuali mak, curi ubat ubat mak maen campur campur (saintis kot), main doktor doktor, cikgu cikgu, haha. Macam macam lah.

Aku ada banyak juga kenangan yang aku still ingat sampai sekarang. Dulu masa kecil kecil aku ni nakal jugak. Takde lah baik sangat. hee. Kalau setakat main panjat panjat pokok kelapa pastu terjun, gegar gegar, senggayut tu da biasa dah. kahkah. Emm, aku ingat lagi, tiap tiap hari lepas balik sekolah rendah aku akan melangok kat rumah kawan aku. Kadang kadang tak mandi, tukar baju jer. ee, teruknya aku masa tuh. Pergi rumah kawan dari tengah hari sampai maghrib. Rutin harian main kejar kejar atas pokok. Adoi, tak leh blah betul lah. Senggayut macam monyet, al maklumlah, masa tu badan slim sesangat, kecil lagi kan. Pokok rambutan cik Man, aku ingat lagi. pokok tuh dah lah tengah baru nak berbuah, dah kena kerja dengan kawan kawan aku. Jatuh pun tak maen lah nangis nangis nie, sambung balik panjat tuh. peh, tekad betul.

Apa lagi yek. Ha! Galah panjang, penah main kan? Sekarang jarang la tengok budak budak main benda alah tuh. haha. Nie lah permainan yang paling aku suka. Kalau main tuh, tak boleh lah kalau tak gaduh. Kalau gaduh tuh ade je nak berantem.

"weh, kau main tipu ar, mana boleh tonjet lompat lompat."

"ah, bia lah, sama jer."

"malas lah main macam nie, korang penipu!"

"tak nak main sudah, kau jangan lalu depan rumah aku!"

"kau ingat aku nak ke lalu, tak heran la, aku boleh terbang lah weh"

hahah. Poyo betul, tah apa apa tah. Malu lak ai kalau ingat balik. Emm, main main, da maghrib, tak reti nak balik. Mak datang bawak kayu. Mencicit cicit lari. Tak cukup tanah nak lari. Kesian mak kejar. Kalau mak dapat kejar, ui ai, bebighat kene sesah. Sakit woo. Aku anak bongsu, tapi aku la paling selalu kena rotan. Haha. Balik rumah, mak tengok tapak kaki merah. Yelah, kan tanah merah dulu. Main galah panjang pulak tak pakai selipar. umm, Jawabnya, mak bawak masuk bilik air, kaki badan semua kene berus dengan berus dawai. Aduh, melidat!

"Sakit mak, sakit"

"Ha, tau kau sakit yer, penat mak kejar kau tadi, main tak ingat dunia, maghrib tak reti nak balik, kaki merah. Nanti kau, bapak kau tak balik lagi nie."

"Ayah, ayah, sakittt..."

"Makkkkkkkkk...."

"Yeah2 ayah balik."

"Ape kau buat kat anak ni, sakit budak tuh."

"Biarkan, degil sangat, nak ajar sikit, besok sampai besar nanti cani."

"Dah dah!"

"Hihihi, yeh2 mak kena marah dengan ayah, yeah2."

Sayang ayah yang selalu backup aku. kehkeh. umm, macam tu lah ek orang tua nak mengajar anak. Kalau degil kena rotan, tak sembahyang kena marah. Tapi aku tak kisah sebab aku tau aku memang degil, mak pun da penat membebel. Ingat lagi, masa tu maghrib tau, aku melawan mak pastu aku mencarut kot, selalu kalau adik beradik mencarut, mak mesti cilikan mulut. Akak dah pernah kena. Tapi naseb aku baik la, masa tuh dia tak sempat nak cili aku dah lari dulu pergi belakang rumah. Mak macam biasa lah,capai je mana mana ranting yang dia nampak, dengan selaju yang boleh dia kejar aku. Dah lah gelap masa tu, mak dah give up, n dia pun takut maghrib ni nanti jadi apa apa pulak kat aku kan, dia pun panggil slow slow.

"dik, moh balek moh. Mak dah penat dah ni main kejar kejar. Cepat, mak tak rotan dah."

Aku dengan senyum yang lebar sampai ke telinga cepat cepat pergi peluk mak, suh mak dokong balik rumah. Tapi tak dapat dokong sebab mak kata aku berat. ahahha. Mak, oh mak........ rindunya kat mak. Besok nak balik kampung, nak suruh mak dokong lah. hahah.

Ayah beli basikal baru, masa aku darjah 5 kot. Lupa lah. Semenjak dah ada basikal, makin ligat lah aku. 1st time bawak, langgar pokok mangga depan rumah jiran. Kena gelak dengan mak ayah and jiran. Sabau jeler. Punya sayang aku dengan basikal tu, sampai plastik dia pun dah berapa bulan baru aku bukak. Hari hari basuh tu, bekilat. Haha. Main basikal petang petang jer. Segala bukit bukau aku redah. Kahkah. Angkat tayar depan, bila brek depan angkat tayar belakang pulak. Skill baek punya, paling besh, brek guna selipar. Tekan ar kat tayar belakang. Power x? pempuan nie memang macam tuh. Huhu. Malu malu malu. Jatuh basikal dah banyak kali rasanya. Belubang tapak tangan lah, dada biru sebab kena hempap basikal kawan yang besar. Orang belagak memang kena macam tu, basikal kecil bagi kawan bawak, nak bawak yang besar, kaki tak sampai, haa amek kau tejerumus kat tepi bukit. Tapi tak bagi tau mak, takut kena marah. hee. Alhamdulillah lah, tak ada apa apa komplikasi daripada lebam tu. Ajak kawan naik bukit, turun bukit, main dengan budak budak laki. Lumba basikal. Sampai penat baru berhenti. haha. Mana ek basikal aku tuh, owh, dah bagi sepupu. Sekarang sepupu guna basikal tu bawak pergi sekolah. Lama jugak kot basikal aku tuh.

Mesti pernah ada experience yang sama macam nie kan. Banyak sangat kenangan sampai tak tertaip dah nie. Cukup lah kenangan nie je yang dapat aku coretkan. Yang lain lain rahsia. Kantoi la kalau orang tau aku degil sangat sangat dulu. Kalau boleh undurkan waktu, aku nak sangat balik ke zaman kanak kanak, kecil kecil dulu. Tu lah waktu yang paling menggembirakan aku. Tak payah nak pening pening fikirkan macam macam benda. Macam sekarang nie, nak kena fikir study, nak cari duet, nak cari suami (heehee)... etc..

Setiap orang ada kenangan masing masing waktu zaman kecil kecil dulu. Pahit, manis, masam masin.. Bila jumpa kawan kawan lama dekat dekat rumah tuh, mula lah keluar cerita pasal dulu dulu. Dia ni macam ni lah, dia tu macam tu lah. Kelakar sangat. Tu yang watkan hubungan antara kawan kawan makin erat. Emm, apa yang aku perhatikan sekarang, dah jarang aku tengok budak budak main galah panjang, main permainan dulu dulu yang aku selalu main, gather sama sama, gaduh gaduh manja. Susah dah nak nampak. Lagi lagi budak budak sekarang kan ada yang dah sibuk dengan PSP la, internet. Mana nak main macam kita dulu. huuhuhu. Apapun, dulu dengan sekarang tak sama dah ek. Dunia makin maju. Emm, yang penting aku hepi sebab dapat lalui zaman kanak kanak yang amat mengujakan and enjoy gilerrrrrrr..... Suke sangat ~ ( senyum nagada ngada kihkih sambil kelip kelip mata)

okelah, bye.
aku anak nogoi sembilan. hobin jang !

No comments:

Post a Comment